Oto jak pisze Henry Rollins (lekko NSFW)

Prolific to słabe słowo na opisanie głównego mówcy Authority Rainmaker 2015, Henry'ego Rollinsa. W rzeczywistości większość słów nie oddaje jego wielu wymiarów.

W sierpniu 1981 roku młody Henry rozpoczął pracę, dołączając do nowatorskiego punkowego zespołu Black Flag. Po rozpadzie zespołu w 1986 roku założył 2.13.61, wytwórnię płytową i wydawnictwo. Wkrótce potem założył przełomowy Rollins Band.

Później został autorem i artystą słowa mówionego. Potem nastąpiła niekończąca się praca w prasie, filmie, radiu i telewizji.

Ale możesz się zastanawiać, dlaczego The Writer Files prezentuje ikonę punka. Prosty …

Nie przepraszający punk marketingu treści

Marketing treści to media zrób to sam, a Henry zajmował się mediami typu „zrób to sam”, podczas gdy niektórzy z nas wciąż wykopywali deski z naszych łóżeczek. Robił to w taki sposób, że jako dorośli wszyscy wyglądamy jak obiboki.

Black Flag nagrywa, finansuje i rozpowszechnia własne nagrania; zakładali i promowali własne programy; i stworzyli swój własny towar.

Henry opublikował swoje własne książki (według ostatecznych obliczeń prawie 30) i wiele razy podróżował po świecie jako artysta mówiony z własnej inicjatywy.

A w wieku 54 lat ten nieskruszony punk nie wykazuje oznak spowolnienia.

Najciężej pracujący człowiek w showbiznesie

Ma cotygodniowy program radiowy w Los Angeles i pisze dla LA Weekly i Rolling Stone Australia . Kilka miesięcy temu uruchomił swój przezabawny podcast, Henry & Heidi.

Washington Post powiedział, że był „diatrybistą, spowiednikiem, prowokatorem, humorystą, a nawet mówcą motywacyjnym”.

W porannym wydaniu NPR nazwał go „samotnym podróżnikiem z nienasyconą ciekawością, omijającym kurorty na rzecz takich miejsc jak Syberia, Senegal, Birma i Bangladesz”.

History Channel (gdzie Henry prowadzi program 10 rzeczy, których nie wiedziałeś) prawdopodobnie zbliżył się do prawdy, nazywając Henry'ego „pracoholikiem”.

Z całym szacunkiem dla zmarłego Jamesa Browna Rollins pozostaje najciężej pracującym człowiekiem we współczesnym showbiznesie. Zasługuje na to, by być powszechnie znanym.

Dość wstępów. Przejdźmy do pisarza, Henry'ego Rollinsa.

O pisarzu…

Kim jesteś i czym się zajmujesz?

Nazywam się Henry Rollins. Prowadzę cotygodniowy program radiowy w KCRW FM i mam felietony w LA Weekly i Rolling Stone Australia . Lektor działa tu i ówdzie w reklamach, kreskówkach, filmach dokumentalnych. Od czasu do czasu jestem przed kamerą, pracuję nad filmem, telewizją i dokumentem. Jestem właścicielem i prowadzę małe wydawnictwo zajmujące się moją twórczością pisemną.

W jakim obszarze jesteś specjalistą jako pisarz lub online?

Nie sądzę, żebym użył słowa ekspertyza w połączeniu z czymkolwiek, co dotyczy mnie. Myślę, że najlepiej pasuję do pisania o tym, co widzę i doświadczam. Innymi słowy, nie mam wyobraźni, by wymyślać postaci do powieści. Myślę, że to, co robię, to w zasadzie dziennikarstwo niskiego stopnia i op-ed.

Gdzie możemy znaleźć Twoje teksty?

Moje książki można znaleźć na mojej stronie internetowej HenryRollins.com. Część z nich jest w księgarniach. Wszystkie artykuły LA Weekly są dostępne na ich stronie internetowej do bezpłatnego czytania.

Produktywność autora…

Ile czasu dziennie spędzasz na czytaniu lub zbieraniu informacji?

To zależy od tego, co zamierzam. Jeśli mam zamiar wyruszyć w podróż do świata, zwłaszcza do miejsca, które jest niespokojne, przeprowadzę wiele badań, zanim wyruszę na szlak. Czasami na miesiące wcześniej.

Chciałem być w Bhopal w Indiach z okazji 25. rocznicy wybuchu gazu Union Carbide India Limited, w którym zginęły tysiące ludzi. Badałem to przez około rok przed wyjazdem.

Jak powiedziałem, zależy to od zadania, ale odkryłem, że przygotowanie jest kluczem do dobrych wyników i efektywnego wykorzystania czasu.

Jaka jest twoja najlepsza rada, jak przezwyciężyć prokrastynację?

Miej harmonogram tak gęsto wypełniony, że po prostu nie możesz sobie na to pozwolić. Lincoln radził, aby nigdy nie odkładać rzeczy. Załatwianie spraw nie zawsze jest dla mnie łatwe, ale gdy tylko zacznę działać, jestem gotowy. Po prostu mówię sobie „to jest to, co robisz” i robię to.

Która pora dnia jest najbardziej produktywna do pisania?

Zwykle edytuję w dzień i piszę w nocy. Coś o ciemności i myśl, że masz świat dla siebie, zawsze wydawało mi się naprawdę fajne. Jeśli jednak mój harmonogram pozwala mi pisać tylko w ciągu dnia, to właśnie będę robić. Gdy tylko zaczynam pracę, zapominam o tym, jaka jest pora dnia.

Czy generalnie stosujesz sztywny czy elastyczny system pisania?

Mój harmonogram jest często rozproszony, więc muszę go dopasować, kiedy tylko mogę. Kiedy jestem w trasie, zwykle jest to kilka godzin przed koncertem, a jeśli mam energię, po przedstawieniu / spotkaniu z publicznością, napiszę w autobusie. Dni wolne są zwykle ciężkie. Zauważyłem, że wiele robię bez wiszącego nad mną programu.

Ile godzin każdego dnia faktycznie spędzasz na pisaniu (bez e-maili, mediów społecznościowych itp.)?

Od jednej do czterech godzin. Czasami dłużej, ale to byłoby przeciętne.

Piszesz codziennie?

Prawie tak.

Twórczość pisarza…

Zdefiniuj kreatywność.

Zaczynając od niczego, a kończąc na czymś. Interpretowanie czegoś, co widziałeś lub doświadczyłeś i przetwarzanie tego, aby wyszło inaczej niż to, w jaki sposób się pojawiło

Niektórzy ludzie chodzą do pracy i widzą tylko samochody, ludzi itp. Kreatywność to widzenie tego wszystkiego razem z innymi rzeczami i przekształcanie tego w coś.

Kim są twoi ulubieni autorzy, online czy offline?

Nie znam nikogo, kogo czytam, kto jest wyłącznie online, ani kogoś, kogo uważam za podmiot internetowy. Cóż, właściwie przychodzi na myśl. Jason Leopold, wielki dziennikarz śledczy. On jest internetowym facetem.

Czytałem prace Matta Taibbi z Rolling Stone, ale czytałem też jego książki.

Pisarze, których lubię, zobaczmy. Zmieniły się wraz z wiekiem. Przed laty byliby to typy literackie, jak Thomas Wolfe, F. Scott Fitzgerald, fikcyjne dzieła Camusa, Bułhakowa, Kharms.

Obecnie tak naprawdę nie czytam beletrystyki ani literatury. Eseje Gore Vidal, historyk Eric Foner. Robert Fisk, dziennikarz. Pisarze to lubią.

Czy możesz podzielić się ulubionym cytatem?

Weteran siedzący w barze w Deer Hunter. "Pieprzyć to."

Czy wolisz określony rodzaj muzyki (lub ciszę), kiedy piszesz?

Wolę muzykę instrumentalną lub piosenki, które tak dobrze znam, wokale mnie nie rozpraszają - ale głównie instrumentalne, które i tak stanowią ponad połowę tego, czego słucham.

Jak osobiście chciałbyś rozwijać się twórczo jako pisarz?

Nie jestem zainteresowany byciem bardziej kreatywnym. Chciałbym wyrazić się jaśniej.

W tym momencie, gdybym miał być kreatywny w pisaniu, byłbym wolny od prawdy.

Nie widzę powrotu do tego, co pisałem lata temu, do bardziej emocjonalnego typu. Tam byłem bardziej kreatywny. Teraz próbuję pisać lepsze zdania.

Czy wierzysz w „blokadę pisarza”? Jeśli tak, jak tego uniknąć?

Nie wierzę w to. Jeśli masz ten problem, po prostu zapomnij, że jesteś pisarzem, ponieważ prawda jest taka, że ​​prawdopodobnie nie jesteś.

Nazywasz się Hubert Selby, Jr. czy Henry Miller? To byli pisarze. Trzeba być pisarzem, żeby mieć blokadę pisarską. Jesteś Johnem Fante czy Ryszardem Kapuścińskim? Ty nie jesteś. Dlatego nie musisz martwić się żadną pisarską blokadą, głupku.

A teraz wracaj do pracy i pisz. Albo nie. Tak bym podszedł do tego problemu. Wiedząc, że nie jestem pisarzem, nigdy nie mam tego problemu.

Kto lub jaka jest w tej chwili Twoja „Muza” (czyli konkretne inspiracje twórcze)?

Wojna w Iraku sprawiła, że ​​dużo pisałem. W tamtym czasie wykonywałem dużo pracy w ramach USO i byłem w niektórych z tych obszarów i stało się to dla mnie trochę osobiste.

Czasem sezon staje się muzą. Zauważyłem, że mój metabolizm przy pisaniu przyspiesza wraz ze wzrostem temperatury. W tej chwili jest to zmiana sezonowa.

Amerykańska nietolerancja zawsze powoduje, że umysł pracuje. Indiana i wszystkie te głupoty, które ci ludzie robią, to wszystko przemiał dla młyna.

Czy uważasz się za kogoś, kto lubi „podejmować ryzyko”?

Nie jestem pewien. Zrobiłem wiele rzeczy, które miały poważne wady, ale to ciekawość wprowadziła mnie w takie sytuacje. Nigdy nie chodziło o myślenie: „To ryzykowne, zrobię to”.

Być może względne lekceważenie mojego życia postawiło mnie w niektórych z tych sytuacji. Ryzykuje twórczo lub artystycznie, nie sądzę, aby było podejmowane żadne ryzyko, jeśli robisz to, co chcesz. Jeśli komuś się to nie podoba, to jego problem.

Co sprawia, że ​​pisarz jest wspaniały?

Kiedy zabiorą cię w miejsce, w którym nigdy nie byłeś lub gdzie byłeś, ale mogą ci powiedzieć o tym więcej, niż mógłbyś powiedzieć sobie, lub powiedzieć ci to inaczej i sprawić, że spojrzysz na coś, na co patrzyłeś od lat i zobaczysz to w nowy sposób.

Kiedy opowiadają historię, która Cię inspiruje lub skłania do głębokich przemyśleń. Myślę, że nie ma jednej rzeczy, ale wiele rzeczy. Pisarze, których uważam za wielkich, zainspirowali mnie, powstrzymali przed poczuciem samotności na świecie, wprawili w ruch - różne rzeczy.

Przepływ pracy autora…

Jakiego modelu sprzętu lub maszyny do pisania używasz obecnie?

Mam kilka klawiatur Matias Tactile Pro, z których korzystam. Przypominają mi stare rozszerzone klawiatury Maca, które były świetne.

Kiedy tylko mogę, piszę odręcznie. Pilot Vball 0.5 z niebieskim tuszem.

Czy masz jakieś sztuczki, aby pozostać skupionym?

Termin, którego muszę lub czuję, że muszę się dotrzymać. To zdecydowanie pomaga.

Ból w dupie śmiertelności i niedostatecznej roboty.

Wiedząc, że wszystko, co robię, konkuruje o uwagę innych i to musi być najlepsze, co mogę.

Wiedząc, że nie jestem aż tak dobry i muszę pracować ciężej niż większość, żeby się w tym zatrzymać. Desperacja to róg, z którego często walczę.

Czy napotkałeś jakieś poważne wyzwania lub przeszkody w umieszczeniu słów na stronie?

Pewnie. Moje ograniczenia często szybko rosną i spowalniają. Depresja spowalnia również do pełzania. Gdy coś się zbliża, na przykład program, utrudnia pisanie bez rozpraszania się. W tym tygodniu mam trochę pracy aktorskiej. Poprzedniej nocy będę zbyt zajęty, by robić coś więcej niż tylko próby.

Jak pozostajesz zorganizowany (metody, systemy lub „szalona nauka”)?

Mój harmonogram tworzy dzień. Mam wiele trudnych szczegółów, których nie mogę przegapić, więc nie mam innego wyjścia, jak tylko być zorganizowanym.

Unikanie bałaganu w miejscu pracy bardzo mi pomaga. Samo wyczyszczenie biurka z wszystkiego, co nie musi tam być, jest pomocne.

Jak odpoczywasz pod koniec ciężkiego dnia?

Jeśli mogę znaleźć czas sam, to wszystko, czego potrzebuję. Bez względu na to, co robię, jeśli jestem sam, dobrze jest iść.

Lubię polować na płyty w internecie, słuchać muzyki. Notuj rzeczy, które chcę robić, plany podróży. Oddal się i pomyśl o rzeczach. Herbata lub kawa jest przyjemna.

Kilka pytań dla przyjemności…

Kto (lub co) był Twoim największym nauczycielem?

Podróżować. Droga. Touring, bycie w miejscach na całym świecie. Byłem w 85 krajach i całej Ameryce. To, co widziałem - to, co Mark Twain nazwał „terytorium” - było bardzo pouczające. Wszystko to, oprócz porażki, upokorzenia, śmierci.

Jaka jest Twoja największa irytacja w tej chwili (związane z pisaniem lub w inny sposób)?

Że praca nie jest lepsza. To, że rzadko jest tak dobre, jak się spodziewałem. Dostaję te pomysły do ​​pracy i po kilku godzinach stwierdzam, że pomysł nie był na początku dobry i nie byłem w stanie go zauważyć, a byłem po prostu naćpany własnymi oparami.

Wybierz jednego autora, żywego lub martwego, z którym chciałbyś zjeść obiad.

Unikam praktycznie każdej sytuacji, w której siedzę z kimś przy stole.

Masz motto, credo lub ogólny slogan, według którego żyjesz?

Pieprzyć to.

Co uważasz za swój największy sukces w życiu?

Ciągnę za siebie w świecie. Otóż ​​to.

Gdybyś mógł jutro wyjechać na wakacje w dowolne miejsce na świecie, dokąd byś się udał (koszty lub obowiązki nie są celem)?

Nigdy nie wyjeżdżam na wakacje. Nigdzie nie próbuję się opuścić.

Chciałbym wrócić do Afganistanu. Chciałbym pojechać do Czadu i zobaczyć, co się dzieje z obozami przesiedleńczymi wypełnionymi ludźmi z Darfuru. Bardzo chciałbym dostać się do obozów koncentracyjnych na Kołymie na Syberii i zobaczyć, co z nich zostało.

Po przyjeździe do Syrii chciałem wrócić i odwiedzić Aleppo, ale wydaje mi się, że teraz jest za gorąco. Chciałbym wrócić do Wietnamu, ale do regionu bardziej centralnego, takiego jak Hue czy Da Nang. Nigdy nie byłem na Nowej Gwinei, ale naprawdę chcę to sprawdzić.

Na takie rzeczy mam prawie nieskończoną ilość pomysłów. Ale siedzenie na plaży czy coś w tym rodzaju, nie jest dla mnie aż tak interesujące.

Właściwie pewnego razu byłem na Madagaskarze, na jego wschodnim wybrzeżu i przez kilka dni mieszkałem w małej budowli przypominającej chatę, zaledwie kilka stóp od oceanu. Nie było wiele do roboty poza utrzymaniem chłodu, obserwowaniem poboru wody, patrzeniem na gekony i wpatrywanie się w wodę.

W pobliżu nie było nikogo i było całkiem fajnie. Miałem powieść Kobo Abe i trochę jedzenia zawinięte w serwetki, które zabrałem z garderoby Black Sabbath kilka dni wcześniej w Birmingham w Wielkiej Brytanii.

Czego chciałbyś robić więcej w nadchodzącym roku?

Praca. Wezmę to.

Telewizja lub film. Scenariusz czy nie. Więcej lektora. Chciałbym mieć trudniejszy kalendarz z datami rozpoczęcia i zakończenia, abym mógł zaplanować podróżowanie po trudnych wjazdach i wyjazdach. Zasadniczo lubię być cały czas zajęty.

Czy możesz zaoferować autorom i producentom treści jakąś radę, którą sam byś udzielił, gdybyś mógł cofnąć się w czasie i „zrobić to od nowa?”

Więcej uwag. Każda randka, płyta grana, występy, na których był, co mówił, mówiła, jakie piosenki robili na treningach itp. Ciężkie informacje. Nigdy nie możesz zrobić wystarczająco dużo notatek.

Powiedz naszym czytelnikom, gdzie mogą się z Tobą skontaktować.

Połącz się z pracą, nie ze mną.

Czy jest coś jeszcze, co chcielibyście, aby nasi czytelnicy wiedzieli?

Znasz tych wszystkich ludzi, których podziwiasz? Nie czekali, aż ktoś im powie, że mogą iść. Po prostu poszli.

I wreszcie biurko pisarza…

Każdy poważny pisarz buduje jakąś świątynię z nadzieją, że będzie bawić Muzę, bez względu na to, czy wpełza do swojej szafy, czy sadzi fotel pod dojrzałym drzewem miłorzębu.

Henry Rollins nie jest inny. Tutaj parkuje, żeby pisać.