Dywersyfikacja czasowa i wpływ na decyzje dotyczące alokacji kapitału: perspektywa finansów firmy

1) Tło i wprowadzenie do dywersyfikacji czasowej

W swoim ostatnim artykule, Co praktycy muszą wiedzieć… o dywersyfikacji czasu, pan Kritzman oferuje kompleksowe spojrzenie na dywersyfikację czasu. Jako przykład pan Kritzman przedstawia następujące rzeczy:

Załóżmy, że planujesz zakup nowego domu w ciągu trzech miesięcy, w którym to czasie będziesz musiał zapłacić 100 000 $ w gotówce. Zakładając, że posiadasz niezbędne środki, czy byłbyś bardziej skłonny zainwestować w bezpieczne aktywa, takie jak bony skarbowe, czy w ryzykowne aktywa, takie jak fundusz indeksowy S&P 500? Rozważmy teraz drugie pytanie. Załóżmy, że planujesz kupić nowy dom za 10 lat, a obecnie masz 100 000 USD do złożenia wniosku o zakup tego domu. Jak zainwestowałbyś w te fundusze, mając wybór między inwestycją bez ryzyka a inwestycją ryzykowną? (Kritzman, strona 29)

W przypadku drugiego pytania pan Kritzman wysnuł hipotezę, że typowy inwestor wybrałby bardziej ryzykowne aktywa w dłuższym horyzoncie czasowym jako wyższe zwroty z ryzykownej inwestycji w dłuższym okresie. Zasadniczo typowy inwestor w powyższym przykładzie racjonalizuje bardziej ryzykowny wybór inwestycyjny ze względu na dłuższy okres czasu. W gruncie rzeczy na tym polega dywersyfikacja czasowa. Jest to pogląd, że zwroty powyżej średniej mają tendencję do kompensowania zwrotów poniżej średniej w długich horyzontach.

Kritzman zwraca jednak uwagę, że kilku znanych ekonomistów finansowych twierdziło, że pojęcie dywersyfikacji czasowej jest błędne. Głównym powodem jest to, że podczas gdy roczne rozproszenie zwrotów zbiega się w czasie w kierunku oczekiwanego zwrotu, ostateczne bogactwo w przeciwieństwie do tego zmienia się w czasie. Oznacza to, że wielkość strat faktycznie rośnie wraz z upływem czasu, co ilustruje poniższa tabela.

Jako profesjonalista w dziedzinie finansów korporacyjnych wierzę, że spostrzeżenia pana Kritmana na temat dywersyfikacji czasu zapewniają cenne zastosowanie krzyżowe w świecie finansów korporacyjnych.

2) Dywersyfikacja czasowa i alokacja kapitału w kontekście finansów korporacyjnych

Tak jak w przykładzie podanym przez pana Kritzmana, załóżmy, że masz 1 milion dolarów kapitału w inżynierii przeznaczonego na jedną z dwóch opcji:

• Opcja A : Utrzymanie i ulepszanie istniejącego produktu. (Tabela 2) Jest to opcja o niskim ryzyku/zwrotu, która zapewnia stały roczny zwrot na poziomie 4,2%.
• Opcja B : Zainwestuj w rozwój nowego produktu, który „przeskakuje” konkurentów. (Tabela 3). Jest to opcja o wysokim ryzyku/zwrotu, która generuje 33% wzrost i 25% spadek w miarę rozwoju produktu przez różne lata i etapy produktu:

i) wydanie alfa,

ii) wersja beta oraz

iii) Ogólna akceptacja.

Z klasycznego punktu widzenia finansów przedsiębiorstw, opierając się na informacjach zawartych w Tabeli 2 i Tabeli 3 poniżej, należy być obojętnym między Opcją A i Opcją B, ponieważ zwroty (Zwrot (W)) są równoważne. Jednak z punktu widzenia użyteczności i zróżnicowania czasu, postrzegana wartość może być istotnie różna. Obserwacje poniżej:

Chociaż ta obserwacja może wydawać się kwestią głównego agenta – to nie jest, ponownie pamiętaj, zwrot (W) jest stały między Tabelą 2 a Tabelą 3. Raczej koncentruje się na postrzeganiu ryzyka i związanych z nim korzyściach w czasie. Na przykład, struktury motywacyjne dla zespołów kierowniczych, które mają tendencję do skupiania się na kapitale własnym i tworzeniu dużej wartości w czasie, mogą spowodować, że zajmą one agresywne stanowisko w kierunku maksymalizacji wartości w 3. roku. W związku z tym krzywa użyteczności zarządzania może być wyrażona jako wykładnicza funkcja zwraca e ^ [Powrót(W)/1000] . W przeciwieństwie do tego niepewność warunków ekonomicznych może spowodować, że inwestorzy będą bardziej niechętni do podejmowania ryzyka i polegają na „pewności” tworzenia wartości poprzez zwykłe inwestowanie w istniejący produkt. W związku z tym ich funkcję użyteczności można wyrazić jako odwrotną krzywą użyteczności -1/[Return(W)/1000] .

Opierając się na założeniach dotyczących krzywej użyteczności, o których mowa powyżej, inwestorzy mieliby wzrost swojej użyteczności dla Opcji A i spadek swojej użyteczności dla Opcji B, zmuszając w ten sposób inwestorów niechętnych do ryzyka do zaakceptowania Opcji A: Rozwój Istniejącego Produktu (zob. Tabela 4). W przeciwieństwie do tego, kierownictwo wybrałoby Opcję B: Rozwój nowego produktu (patrz Tabela 5), ​​ponieważ ich użyteczność wzrasta z czasem.

W powyższych opcjach B założyliśmy, że prawdopodobieństwo wzrostu i spadku jest jednakowe. Jednak zespoły zarządzające twierdzą, że pewność realizacji projektów poprawia się z czasem, gdy zespół zarządzający uczy się i dostosowuje do warunków rynkowych i klientów. W związku z tym zespół zarządzający może iterować model do zupełnie innego drzewa dwumianowego, przy czym w miarę zbliżania się projektu lub produktu do finalizacji, w naszym przypadku po fazie „Alfa” i przejściu do testowania fazy „Beta”, zespół zarządzający może ocenić 75% prawdopodobieństwa wzrostu i tylko 25% prawdopodobieństwa spadku. Tym samym sam upływ czasu i pewność wykonania mogą skutkować wyrównaniem między krzywymi użyteczności zarówno zespołu zarządzającego (wykładnicza krzywa użyteczności), jak i zespołu inwestora (odwrotna krzywa użyteczności), jak pokazano w Tabeli 6 poniżej. W związku z tym zarówno zespół zarządzający, jak i inwestorzy wybiorą opcję B „zmienioną”.

3) Wnioski i dania na wynos

Podobnie jak w przypadku inwestorów indywidualnych, postrzeganie ryzyka odgrywa znaczącą rolę w podejmowaniu decyzji dotyczących alokacji aktywów kapitałowych, które mogą wykorzystywać dywersyfikację czasu. W rezultacie specjaliści ds. finansów korporacyjnych muszą zwracać szczególną uwagę na wpływ, jaki dywersyfikacja czasowa może mieć na motywację kierownictwa i postrzeganie ryzyka przez inwestorów.

Co ważniejsze, jeśli menedżerowie są w stanie wpływać na prawdopodobieństwo z czasem, może być korzystne nakreślenie innego wymiaru dywersyfikacji czasowej w decyzjach dotyczących finansów korporacyjnych, dzięki czemu menedżerowie mogą wykorzystywać cele oparte na kamieniach milowych, aby kierować inwestorami do rozmieszczania kapitału w sposób etapowy i likwidację w przypadku wystąpienia znacznych odchyleń.