Vanguard: Jak Northbound Leather stało się dobrze prosperującą firmą odzieżową dla fetyszystów

Vanguard by Shopify Studios to cotygodniowy podcast, który bada ludzkie historie przedsiębiorczości z nieoczekiwanych zakątków naszej obecnej chwili.

George Giaouris jest właścicielem Northbound Leather. Pracując w swoim rodzinnym biznesie skórzanym, George dostrzegł okazję do wspierania klientów queer i przyjaznych dla dziwaków, którzy mieli głęboki związek ze skórą, tak jak on. W ciągu ostatnich 30 lat George przekształcił firmę w główne miejsce docelowe dla mody skórzanej na zamówienie i odzieży dla fetyszystów.

Pokaż notatki

• Sklep: Northbound Leather
• Profile społecznościowe: Facebook, Instagram, Twitter

Gospodarz

Anshuman Iddamsetty

Producenci

Emma Fedderson i Anshuman Iddamsetty

Starszy producent nadzorujący

Tammi Downey

Inżynier

Słoneczko Spencera

Zapis nutowy

Jim Guthrie

Transkrypcja

George: Niektórzy ludzie postrzegają to jako zbroję – zakładają ją i czują, że są gotowi do walki.

George: Zawsze pociągała mnie skóra, dlatego kiedy ją zakładam, robi dla mnie więcej niż tylko sprawia, że ​​wyglądam w określony sposób.

George: Mam psychologiczną zmianę i jestem gotowy, wiesz, na wszystko, z czym mam zamiar się zmierzyć. Jestem gotowy.

George: Cześć, nazywam się George. Jestem właścicielem Northbound Leather.

George: Północ jest tam, gdzie jesteśmy, Kanada. Związany za to, co z nim zrobiłeś. Skóra, z której jest wykonana. Tak to nazwaliśmy!

Anshuman (głos w tle): To jest Vanguard od Shopify Studios.

Anshuman (głos w tle): To podcast o tym, jak ludzie z niezbadanych subkultur i nieoczekiwanych społeczności zarabiają dziś pieniądze.

Anshuman (głos w tle): Jestem twoim gospodarzem, Anshuman Iddamsetty.

Anshuman (głos w tle): Tak George Giaouris opisuje Northbound Leather.

George: Cóż, przede wszystkim postrzegamy siebie jako sklep krawiecki, sklep na zamówienie z odzieżą skórzaną.

Anshuman (głos w tle): A kiedy ludzie przychodzą do niego z prośbą, robi wszystko, co w jego mocy, aby zrealizować ich wizję.

George: Mam jedną zasadę, kiedy wchodzisz do mojego sklepu, mówię moim pracownikom. Powiedziałem, że nikt nie może wyjść z tego miejsca bez uśmiechu na twarzy.

George: Jeśli przychodzisz jako klient, klient lub ktoś, kto po prostu nigdy wcześniej nie był w tym miejscu i jesteś onieśmielony tym, co usłyszałeś o tym miejscu, po prostu uspokój ludzi i spraw, aby wszyscy wygodna. To dobrze, że tu jestem. W porządku jest czuć to, co się czuje. W porządku jest chcieć tego, czego chcesz.

Anshuman (głos w tle): Dzisiaj w Vanguard rozmawiam z Georgem Giarouisem z Northbound Leather.

Anshuman: Jakie jest twoje najwcześniejsze wspomnienie o skórze?

Jerzy: Ha. Tak. Możesz w to nie wierzyć, ale prawdopodobnie pierwsze płuco pełne powietrza, które zassałem, kiedy się urodziłem, miało zapach skóry, ponieważ urodziłem się w klinice porodowej, która znajdowała się bezpośrednio nad sklepem mojego ojca.

Anshuman: Nie ma mowy.

George: Tak. To było w wielopoziomowym budynku w Pireusie, portowym mieście Aten w Grecji. A mój ojciec miał swój sklep na niższym poziomie, a klinika porodowa, w której urodziła mnie moja matka, była dwa piętra wyżej. Skórę znam więc od zawsze, od początku.

Anshuman: Zacznijmy od Grecji. Zakładam, że jest to firma rodzinna.

George: To firma rodzinna. A mój tata przyszedł do biznesu skórzanego, coś w rodzaju ronda. W college'u studiował metalurgię, został inżynierem metalurgiem i marynarzem handlowym. Więc miał to wszystko pod pasem.

George: A potem, kiedy moja mama zaszła w ciążę, to w zasadzie był koniec jego morskich dni. Musiał zostać w domu i założyć rodzinę. Swoją wiedzę wykorzystał więc w metalurgii, przy galwanizacji i obróbce stali dla ludzi, którzy w tamtym czasie robili torebki i torebki. Mieli te małe otwory w muszelkach. Więc dostarczał je dostawcom wytwarzającym drobne wyroby skórzane. I zdał sobie sprawę, że wszystkie pieniądze nie były przeznaczone na to, co robił, ale na produkcję wyrobów skórzanych. Tam był większy zysk, więc postanowił rozgałęziać się i robić własne wyroby skórzane. I tak się zaczęło, robienie takich rzeczy jak papierośnice, torebki na drobne i damskie torebki, sprzedaż rękawiczek i pasków, i od tego się zaczęło. A w 1967 r. doszło do militarnego przejęcia demokratycznie wybranego rządu w Grecji i wiele osób musiało opuścić kraj. I tak właśnie tu trafiliśmy.

Anshuman (głos w tle): Tu jest Toronto w Kanadzie.

Anshuman (głos w tle): George stał się filarem skórzanej społeczności miasta.

Anshuman: Od jak dawna działa Northbound?

George: No dobrze, Northbound zaczęło jako podmiot w 1987 roku, ale robiliśmy to, co robimy – firma mojego ojca przed Northbound, ja stworzyłem Northbound z moim bratem – cóż, od lat 60. robiliśmy wszystko ludzie prosili, ale tak naprawdę pod koniec lat 70. doszliśmy do punktu, w którym otrzymywaliśmy tak wiele próśb o te rzeczy, że zdecydowałem, że wiesz co?

George: Potrzebujemy przestrzeni, która się tym zajmie, ponieważ ludzie z przodu sklepu byli zdenerwowani tym, co dzieje się z tyłu sklepu. A ludzie z tyłu sklepu byli trochę zdenerwowani tym, że ludzie z przodu sklepu widzieli, jak kupują to, co kupują, ponieważ nadal sprzedawaliśmy, no wiesz, odzież dzienną, streetwear, przed sklepem. sklep.

Anshuman: Tak .

George: A potem, wiesz, buduarowe rzeczy były z tyłu. Więc powiedziałem, dlaczego nie weźmiemy buduarowych rzeczy i nie damy im własnej przestrzeni i własnego miejsca. Więc otworzyliśmy salon wystawowy o powierzchni 600 stóp kwadratowych za brązowymi stalowymi drzwiami w tylnej alejce za sklepem Northbound Leather. I od tego się zaczęło. I mieliśmy tam wszystkie zagięcia. Wszystko, czego w tym czasie nie można było nosić otwarcie na ulicy, było dostępne w Northbound.

George: Zaczęliśmy otrzymywać niecodzienne prośby. Stały się tak częste, że zaczęliśmy zaopatrywać się w pewne rzeczy. Nie tylko czekaliśmy, aż zgłoszą prośbę. Pomyślelibyśmy, że zamierzamy sprzedać tyle skórzanych ochraniaczy, skórzanych stringów. Zróbmy ich tuzin i umieśćmy w pudełku na półce. Kiedy ludzie wchodzą, proszę bardzo, jest.

George: To znaczy, mój tata miał zasadę. Zadawał tylko jedno pytanie, kiedy ludzie wchodzili do sklepu. Kiedy proszono o coś dziwacznego lub nietypowego, jeśli wolisz, jego pytanie brzmiało: „Czy to legalne?”

Anshuman (głos w tle): George zrobił prawie wszystko, co można zrobić ze skórą. Jego klientami są architekci i osobistości radiowe. Niektóre z największych nazwisk w muzyce — Madonna, Iron Maiden, Lady Gaga.

Anshuman (głos w tle): Ale Northbound nie obsługuje tylko celebrytów.

Anshuman: Jako osoba gruba, idea inkluzywnego określania rozmiaru jest dla mnie bardzo ważna. Więc jeśli chciałem dostać się do skóry, czy nagle zostałem wykluczony z tej społeczności?

George: Nie! Jesteś jednym z – prawdopodobnie większość mojej klienteli to ludzie, którzy nie są niekonwencjonalni, jeśli wolisz. Myślę, że jednym z powodów, dla których jesteśmy popularni, jest to, że tak jak powiedziałem, nie możesz opuścić mojego miejsca bez uśmiechu na twarzy.

George: W tej chwili robię skórzane spódniczki dla pary dżentelmenów, którzy chcą nosić takie same spódniczki. Teraz obaj ci chłopcy są, powiedzmy, na północ od 60.

Anshuman: Jasne.

George: I na północ od 60 w talii też.

Anshuman: Jasne.

George: Więc kilty muszą być grabione w taki sposób, żeby przód był niżej, bo chcą go nosić pod brzuchem, a nie na nim. I musimy się upewnić, że jest równy, gdy stoją...

Anshuman: Oczywiście.

George: ...U dołu. Więc jest dużo, no wiesz, przechylania się w talii, a my po prostu mierzymy. To ty, tego chcesz. Chcesz kurtkę, spodnie, uprząż, czegokolwiek szukasz. Po prostu dopasuję go i dobrze będę wyglądał.

Anshuman (głos w tle): Northbound również zajmuje szczególne miejsce w historii Toronto.

Anshuman (głos w tle): Na początku lat 80. miasto walczyło z instytucjami obsługującymi klientów homoseksualnych. W tamtym czasie Northbound było jedną z niewielu firm, które publicznie wspierały społeczność gejowską.

Anshuman: Jaki jest twój związek z queerem?

George: Zasadniczo, chociaż jestem heteroseksualnym mężczyzną w sklepach mojego ojca, zawsze mieliśmy gejów menedżerów i gejowski personel, wszyscy kreatywni ludzie byli gejami. Więc dla mnie to tylko ludzie, których znałem. I zacząłem chodzić do klubów – najlepsza muzyka taneczna – bo oczywiście lubiłem tańczyć. Więc to jest mój związek. Po prostu, wiesz, tak dorastałem.

Anshuman: Ale wydaje mi się, patrząc wstecz na ten moment, że nie było wielu instytucji, które chciałyby być sojusznikami społeczności gejowskiej. A Northbound wydawało się jednym z rzadkich miejsc, które się podwoiły.

George: Tak.

Anshuman: Dlaczego podjęto tę decyzję i dlaczego miało to dla ciebie znaczenie?

George: Miało dla mnie znaczenie, ponieważ to są moi ludzie, to są moi przyjaciele, to są moi klienci, to stawia jedzenie na moim stole i dach nad moją głową. I nie podoba mi się sposób, w jaki są traktowani. Więc zamierzam się z nimi opowiedzieć. I maszerowałem w paradach Pride, pierwszych, które miały miejsce w górę iw dół Church Street przed spektaklem, który stał się później. I byliśmy częścią tego, kiedy potrzebowali wsparcia, byliśmy tam, aby go pożyczyć. Podoba mi się zasada 10%. Podobnie jak niektórzy ludzie, mówią, że kościół powinien oddawać 10% z całego swojego pobytu kościołowi lub świątyni, czy czemukolwiek, w co wierzysz. Cóż, ja wierzę w moich ludzi. To było mniej więcej w tym samym czasie, kiedy AIDS wychowywał swoją brzydką głowę i powiedziałbym, że 40% do 50% moich pacjentów zmarło w ciągu kilku krótkich lat.

Anshuman: Wow.

George: To było szalone. Były zbiórki pieniędzy, były pomniki, było zbyt wiele pogrzebów i tym wszystkim trzeba było się zająć. Więc wiesz, kto jeszcze? Jakie firmy istniały w tym czasie? Były bary, kilka restauracji, kilka klubów i miejsca, które ubierają ich tak, jak chcieli. Wiesz, ludzie, którzy zajmowali się crossdresserami, a potem ludzie, którzy zajmowali się ciemniejszą stroną ich, co było postrzegane jako ciemniejsza strona seksualności. To my. Po prostu znaleźliśmy się w punkcie zerowym, kiedy uderzyła bomba. A kiedy wybucha bomba, co robisz? Podwijasz rękawy i pomagasz rannym. To właśnie zrobiliśmy.

Anshuman (głos w tle): Northbound zrobił wiele, aby zbudować poczucie wspólnoty. To sedno ich modelu biznesowego.

Anshuman: Mówiąc o imprezach i… nocnej scenie: Northbound jest również zaangażowany w różne wydarzenia związane ze skórą. Czy możesz mi omówić swoje myślenie wokół tego?

George: Kiedy w latach 70. mieliśmy sklep na Yonge Street, rozeszła się wieść, że to miejsce zrobi wszystko, co tylko zechcesz. I oni przychodzili, by o to proszono i by było to zapewnione. I nigdy tak naprawdę to nie było kwestionowane. Powiedzieli dwóm przyjaciołom i dwóm przyjaciołom i tak dalej, i tak dalej, aż do momentu, w którym ludzie przychodzili i mówili: „Hej, mamy od ciebie cały ten fantastyczny sprzęt, który mogliśmy tylko nosić w sypialni." Wiesz: „Mam rzeczy warte tysiące dolarów, z którymi nie mogę wyjść z domu. Czy jest jakaś impreza, o której wiesz? Czy są jakieś miejsca, do których możemy się udać? Wiesz coś o jakimś?" Zaczęliśmy robić pokazy mody, gdzie wszyscy byli mile widziani i można było nosić swój sprzęt.

Anshuman: Miło.

George: Więc w zasadzie stało się to symbiotyczną rzeczą, w której sklep robił pokaz mody, cytuję bez cytatu. Ludzie przychodzili i cieszyli się przedstawieniem, tańczyli, pili, pływali, robili cokolwiek, a potem wracali do domu i mówili: „Kiedy następny? Bo chcę dostać coś nowego do następnego!” I tak w zasadzie to się zaczęło. Zaczęliśmy organizować te wydarzenia, aby dać naszym klientom miejsce do noszenia rzeczy, które od nas kupowali.

Anshuman: A potem stworzyłeś tę niesamowitą pętlę sprzężenia zwrotnego.

George: Tak. I rozeszła się wiadomość i zaczęli napływać ludzie z okolicznych społeczności. Musisz pamiętać, to było przed internetem. To było w latach 80-tych. Jeśli ktoś przyjeżdżał spoza miasta, to jacyś ludzie przyjeżdżali z innych miast i wracali do domu ubrani w coś, co od nas kupili. A potem przychodzili ich przyjaciele i zaczęliśmy tworzyć scenę, która połączyła się ze scenami w innych miastach. I było całkiem nieźle.

Anshuman: Tak więc, myśląc o swoim biznesie, wydaje się, że sprawy potoczyły się całkiem nieźle. Czy był kiedyś okres, w którym myślałeś, że Twoja firma może upaść?

George: Tak.

George: Co się dzieje, gdy subkultura zostaje zauważona przez główny nurt, to wypuszcza coś, czego wszyscy pożądają i uważają za naprawdę atrakcyjne. Następną rzeczą, którą wiesz, są podróbki artystów.

Anshuman: Ach, rozumiem.

George: I szybka moda bierze górę.

Anshuman: Prawda?

George: A przybrzeżne młyny zaczynają to wypompowywać. A kiedy tak się dzieje, to dlaczego mam iść i kupić to od ciebie, Northbound Leather? I to jest jak, cóż, przepraszam, ale nie płacę 12 centów za godzinę pracy. Robię to tutaj i płacimy pensję godną życia Kanadyjczykom, którzy tu mieszkają i pracują. A rzeczy, które sprzedajemy w naszym sklepie, powstają tuż nad sklepem!

Anshuman: Och, wow.

George: Ale był moment, kiedy rynek obrazów tego, co robimy, stał się modny, a potem rynek został zalany podróbkami, kopiami i sobowtórami. I w tym momencie walczyliśmy. Naprawdę walczyliśmy o utrzymanie się na powierzchni. Właściwie zmniejszyłem operację do jednej trzeciej tego, co było przed tym uderzeniem. Musieliśmy więc zrobić wydech, odpowiedni rozmiar, a teraz znowu rośniemy.

Anshuman: Jak zachowujesz odporność na to wszystko? Ponieważ wydaje się, że jest tyle niepewności.

George: To była dla mnie jak idealna burza, ponieważ w tym samym czasie straciliśmy naszego syna, który był bardzo… chciał przejąć rodzinny biznes, a ja przekazywałem mu pałkę, a potem pałeczka spadła. To znaczy, uderzyłem mocno w butelkę i wpadłem w depresję, stałem się pustelnikiem i nawet nie wyszedłem z domu. Zasadziłem ogród i to właśnie jadłem. Co wyszło z ogrodu i to było to.

George: Zdałem sobie sprawę, że wszyscy ci ludzie, których uważałem za swoich, i którzy wspierali przyczyny, a nawet gdy biznes upadał, na przykład, wiesz, zaciągnąłby hipotekę na mój dom, aby zachować pływa, bo pomyślałem, że jestem tylko jednym domem i jest nas 18 lub 24, w zależności od roku, pory roku. To dużo gospodarstw domowych. To dużo dachów, to dużo gęb do wykarmienia, i tylko dlatego, że jestem słaba i gotowa rzucić się w ręcznik, co z tymi wszystkimi innymi ludźmi?

George: Więc muszę utrzymać to miejsce. Więc początkowo było to w trosce o mój personel, ale potem okazało się, że nie tylko moi pracownicy, ale także moi klienci martwili się o mnie i poniekąd byli wobec mnie cierpliwi, czekali, aż przestanę tracić rozum. I w końcu opamiętałem się i zdałem sobie sprawę, że Hej, mam jeszcze dwoje innych dzieci. Mam rodzinę. Nie mogę tu siedzieć i tarzać się w użalaniu się nad sobą i bólu, bo wszyscy cierpią. Ludzie wkroczyli i utrzymywali wszystko beze mnie. Miałem więc dokąd wrócić.

Anshuman: Mhm. (twierdzący)

George: Całość się nie zawaliła.

Anshuman: Patrząc wstecz na wszystko, co osiągnął Northbound, osiągnąłeś, i wszystko, czym byłeś dla tak wielu klientów, jak myślisz o swoim, jak sądzę, wkładzie?

George: To sprawia, że ​​się uśmiecham. Uśmiecham się, bo słyszałem, jak wiele osób przychodzi do mnie i mówi: „Dzięki Bogu za ten sklep. Gdyby nie ten sklep, przez całe życie byłbym outsiderem.” „Znalazłem społeczność”. „Pobraliśmy się przez ciebie”. Słyszałem to wiele razy. Kilka razy słyszałem też „Rozwiedliśmy się przez ciebie”, ale to jest w porządku. To znaczy, nie możesz mieć tego cały czas w jedną stronę. Po prostu lubię ilość radości, jaką ludzie czerpią z tego, co robię. Naprawdę podoba mi się to, że mogę to dla nich zrobić, że mogę zapewnić to, czego pragną, czy to impreza, czy ubranie, parę spodni. To naprawdę nie ma znaczenia. To tak, że mogę to dla nich zrobić, kiedy przyjdą do mnie, szukając tego, i właśnie to sprawia, że ​​to robię.

Anshuman (głos w tle): George Giaouris jest właścicielem Northbound Leather.

Anshuman: Czy myślisz, że ktoś, ktokolwiek mógłby dziś założyć biznes skórzany? Od zera, jak nowy?

George: Cokolwiek robisz, rób to dobrze. Zostaniesz zauważony.

Posłuchaj więcej odcinków Vanguard autorstwa Shopify Studios , cotygodniowego podcastu, który bada ludzkie historie o przedsiębiorczości z nieoczekiwanych zakątków naszej obecnej chwili.