Vanguard: porzucił pracę rządową, aby uruchomić linię produktów do pielęgnacji skóry dla kolorowych mężczyzn

Vanguard by Shopify Studios to cotygodniowy podcast, który bada ludzkie historie przedsiębiorczości z nieoczekiwanych zakątków naszej obecnej chwili.

Patrick Boateng II jest dyrektorem generalnym i założycielem Ceylon przez Anim Labs. Kiedy Patrick pracował za granicą w Azji, miał wszystko: stabilną pracę, możliwość podróżowania. Ale kiedy zaczął mieć problemy ze swoją skórą, Patrick zdał sobie sprawę, że większość produktów do pielęgnacji skóry nie została stworzona z myślą o czarnych mężczyznach. Rozwiązując problem dla siebie i innych, postanowił odejść z pracy i założyć linię do pielęgnacji skóry dla kolorowych mężczyzn.

Pokaż notatki

• Sklep: Ceylon by Anim Labs
• Profile społecznościowe: Facebook , Instagram , Twitter

Gospodarz

Anshuman Iddamsetty

Producenci

Natalie Plourde, Emma Fedderson i Anshuman Iddamsetty

Starszy producent nadzorujący

Tammi Downey

Inżynier

Słoneczko Spencera

Zapis nutowy

Jim Guthrie

Patrick: Miałem ten moment, w którym powiedziałem: Słuchaj, mam świetną pracę, duży prestiż, świetna sytuacja życiowa, możesz podróżować, masz świetną pensję, wiesz, wszystkie korzyści. I oto jesteś, praca, którą wykonujesz, w ogóle cię nie obchodzi.

Jest wiele osób, które powiedzą ci, że rozpoczęcie biznesu jest bardzo ryzykowne, ale co może się stać najgorsze? Zawodzisz, wracasz do domu, zaczynasz od nowa.

Nazywam się Patrick Boateng II i jestem prezesem i założycielem Ceylon by Anim Labs. Ceylon by Anim Labs to marka pielęgnacyjna stworzona z myślą o kolorowych mężczyznach.

Anshuman (głos w tle): To jest Vanguard od Shopify Studios. To podcast o tym, jak zarabiają dziś ludzie z niezbadanych subkultur i nieoczekiwanych społeczności. Jestem twoim gospodarzem, Anshuman Iddamsetty.

Anshuman (głos w tle): Kiedy Patrick był na studiach, był niespokojny. Jest typem osoby, która interesuje się... wszystkim.

Patrick: Miałem to uczucie przez całą szkołę. Byłem studentem politologii na studiach licencjackich. Zajmowałem się polityką publiczną, ale skupiałem się na planowaniu urbanistycznym. Potem, kiedy zająłem się planowaniem urbanistycznym, robiłem kursy projektowania produktów z zakresu inżynierii. Więc ciągle zmieniałem to, co chciałem zrobić.  

Anshuman (głos w tle): Wtedy dostał życiową szansę: szansę na studia za granicą w Japonii. A kiedy wylądował, wszystkie jego zainteresowania się połączyły.

Patrick: To, co było naprawdę ekscytujące w spędzaniu czasu w Japonii, to możliwość zobaczenia kultury wizualnej, która wywarła taki wpływ w moim dzieciństwie. I wiele pierwotnych źródeł, sposób, w jaki wiele różnych dziedzin – moda, muzyka, technologia, design – wszystko się ze sobą łączyło.

Anshuman (głos w tle): Patrick w końcu podróżował po Azji, pracując dla Departamentu Stanu USA. Kiedy więc zdecydował się odejść i stworzyć markę do pielęgnacji skóry wyłącznie dla kolorowych mężczyzn, wszystko stało się jasne.

Patrick: A jedynym sposobem, aby to wszystko razem miało sens, było zbudowanie firmy.

Anshuman (głos w tle): Dzisiaj w Vanguard – rozmawiam z Patrickiem Boatengiem II z Cejlonu z Anim Labs.

Anshuman: Patryk. Nie będę cię okłamywał. Kiedy byłem dzieckiem, miałem apokaliptyczny trądzik.

Patrick: O stary.

Anshuman: Szczerze, to było wszystko, co widziałeś, a przynajmniej tak się czułem. To była właśnie taka sytuacja. Nadal mam blizny. Prawidłowy? I jestem taka ciekawa, jak to było dorastać?

Patrick: Właściwie dorastając, miałem całkiem czystą skórę.

Anshuman: Co?

Patrick: Nie zmagałem się z trądzikiem w okresie dorastania. Ja własciwie-

Anshuman: OK. Wow. Niegrzeczny.

Patrick: [ śmiech ] Tak. To znaczy… Myślę, że to właśnie popchnęło mnie w sferę myślenia o tym. Wiesz, kiedy byłam młodsza, zostałam pobłogosławiona posiadaniem wspaniałej skóry. Moja mama mówi, że to ze względu na jej stronę rodziny. Kiedy jesteś młody, oczekujesz, że przez swoją młodość, przez swoje nastoletnie lata będziesz z tym walczył. A kiedy tego nie zrobisz, mówisz: „W porządku. Kiedy stanę się dorosły, jestem czysty”.

Anshuman (głos w tle): Po ukończeniu liceum Patrick poszedł do Morehouse – kolegium dla czarnoskórych mężczyzn. A potem wyjechał na Harvard, gdzie studiował stosunki międzynarodowe i projektowanie. W końcu pracował za granicą dla Departamentu Stanu USA.

Anshuman: Czekaj, więc biorąc pod uwagę twoje zainteresowanie projektowaniem i wszystkim, od architektury, przez inżynierię po modę, jestem zaskoczony, że zajęłaś się pielęgnacją skóry.

Patrick: Tak szybko do przodu ze szkoły projektowania trzy lata. A w moim pierwszym roku, pod koniec mojego pierwszego roku w Chinach kontynentalnych, mieszkałem w Guangzhou. A w tym czasie byłem urzędnikiem konsulatu w konsulacie USA w Kantonie. I naprawdę walczyłem ze swoją skórą.

Wiesz, codziennie uciekałem. Miałam super tłustą cerę. To znaczy, było źle. Miałem wyprysków, których nie mogłem się pozbyć.

Byłam całkowicie świadoma tego, jak wyglądała moja twarz. Walczyłem, ponieważ nie powstrzymało mnie to przed wyjściem. Jednak czułem się, no wiesz, mam ten trądzik, mam to coś w mojej skórze. Cały dzień przeprowadzam rozmowy z ludźmi i zastanawiam się, na co oni patrzą? Czy patrzą na trądzik na mojej twarzy? Myślę, że podczas randek, wychodzenia z domu i wszystkich tych innych rzeczy jesteś po prostu bardzo samoświadomy i trudno jest wyjść i czuć się komfortowo w świecie, czuć się komfortowo w sobie.

Wiesz, to było tak złe do tego stopnia, że ​​pamiętam, jak pewnego razu wziąłem dzień wolny od pracy i jechałem pociągiem do Hongkongu… i kupuję cały zestaw produktów dla siebie, aby spróbować pomóc w wielu problemy, z którymi się zmagałem.

I wiecie, w tym momencie zdałem sobie sprawę, że jeśli naprawdę chciałem tam siedzieć i robić to, naprawdę zejść mi z drogi, myślę, że miałem całkiem poważny problem. I to było coś, o czym powinienem pomyśleć o naprawieniu, pomyśleć o skupieniu się, a nawet nie było w tym momencie, patrząc i mówiąc: Czy inni ludzie przez to przechodzą? Dla mnie było to po prostu tak poważne i naprawdę wpłynęło na to, jak się czułem.

Anshuman (głos w tle): Nic dziwnego, że w naszej obecnej chwili królują zachodnie lub europejskie standardy piękna. Według Patricka ten eurocentryczny standard wpływa również na to, jak powstają kosmetyki, a co gorsza, kto ponosi tego konsekwencje.

Patrick: Cóż, po pierwsze, myślę, że jeśli spojrzymy na badania, okazało się, że wiele badań dotyczących stosowania różnych składników w leczeniu określonych schorzeń skóry, w leczeniu przewlekłych schorzeń skóry, większość badań albo całkowicie wyklucza osoby czarne i brunatne lub osób, które faktycznie biorą udział w badaniu, to mniej niż 10 procent. A więc z tym masz ten fundamentalny brak wiedzy i zrozumienia wpływu większości z tych rzeczy na ludzi takich jak my. Jedną z rzeczy, z którymi spotyka się wielu z nas, zwłaszcza jeśli spojrzymy poza Stany Zjednoczone, poza Amerykę Północną, jest to, że wielu czarnoskórych i brązowych ludzi otrzymuje produkty z kremami wybielającymi lub produkty, które powodują wiele długofalowych skutków, które są związane z rakiem i narażeniem, a ostatecznie naprawdę pogarszają ich ogólny stan zdrowia.

Więc wiesz, że istnieje ogromna góra, na której można wspiąć się na nierówności i dysproporcje w dostępności zabiegów i produktów, które naprawdę mogą pomóc ludziom w lepszej kontroli nad zdrowiem skóry.

Anshuman (głos w tle): Patrick zmagał się ze swoją skórą i nie znalazł odpowiednich produktów. Jednocześnie był zmęczony swoją pracą. Niekończące się zmiany przydziałów w całej Azji doganiały go.

Patrick: Kiedy myślałem o odejściu, mój przyjaciel z Departamentu Stanu przysłał mi artykuł Paula Grahama, jednego z założycieli Y Combinator. Przeglądałem jego artykuły iw jednym z nich powiedział: Rozwiąż problem dla siebie, a prawdopodobnie rozwiążesz problem dla wielu ludzi. Stąd pochodzą najlepsze firmy. Kiedy więc pomyślałem o samodzielnym rozwiązaniu tego problemu, powiedziałem: Szanse są takie, że nie jestem jedyną osobą, która przechodzi przez ten problem, zwłaszcza jeśli chodzi o znalezienie odpowiednich produktów, a nie używanie rzeczy, które mogą ci zaszkodzić.

Anshuman: Więc jak wpadłeś na pomysł założenia Cejlonu? Często słyszysz, jak ktoś przeżywa ten wielki moment eureki, prawda? Więc jestem ciekawa, biorąc pod uwagę twoją dość interesującą ścieżkę, jak wyglądał ten moment dla ciebie?

Patrick: Wielkim momentem, w którym wiedziałem, że potrzebuję wypuścić tę markę, naprawdę była wycieczka, którą pojechałem do Tajlandii z moim przyjacielem. Poszliśmy do kilku świątyń i dotarliśmy do tej wielkiej świątyni z białego marmuru. I jest mała dziura, przez którą musisz się przeczołgać i dostać się do tej świątyni.

Więc przed sanktuarium proszę o odpowiedź. Mówię, jestem na rozdrożu, zrobiłem sporo rzeczy, co dalej?

Anshuman (głos w tle): I wtedy Patrick otrzymał wiadomość od wszechświata.

Patrick: Kiedy wyszedłem ze świątyni, wstaję i patrzę na zewnątrz. A kiedy krew napływa mi do głowy, wiesz, tracę na chwilę wzrok, a kiedy wracam, to jest tak, ten moment jasności. I w tym momencie powiedziałem: „W porządku. Zamierzam założyć tę firmę.” Będę się tutaj znajdował i wszystko się zbierze. Nie wiem, jak to zrobię, ale tak zrobię dalej.

Anshuman: Czekaj, to brzmi i wcale nie mam na myśli tego źle, ale to brzmi zbyt idealnie.

Patrick: Tak, tak, tak. Nie, myślę, że to naprawdę brzmi. Naprawdę, naprawdę, to było po prostu zbyt doskonałe. Po fakcie, żebym usiadł wygodnie i nie widział tej chwili jasności, co to naprawdę było.

Anshuman: OK, więc co zrobiłeś dalej, kiedy już otrzymałeś ten moment objawienia, na przykład jak się z tym postąpisz?

Patrick: Tego wieczoru wróciłem do hotelu i zadzwoniłem do rodziców…. Oczywiście najpierw zadzwoniłem do taty. Powiedziałem: „Odejdę z pracy, uruchomię linię produktów do pielęgnacji skóry, przeniosę się do Bangkoku i zrobię to tutaj”. A on mówi: „W porządku. Nie ma problemu. Nowa podróż, super, cieszę się z twojego powodu. Fajny."

Z mamą zadzwoniłem do mamy i opowiadam jej tę samą historię. Mówię: „Zamierzam rzucić pracę i rozpocząć pielęgnację skóry…” i zanim jeszcze skończę, ona mówi: „Nie, nie, nie, nie”. A potem ona po prostu jak, nie wiem, co w ciebie wstąpiło i rozłącza się. A ja myślę, no cóż, nawet jeśli tak powie, to nie zmieni odpowiedzi. Jednak pięć minut później oddzwania do mnie i mówi: „W porządku. Mój dermatolog jest jednym z najlepszych dermatologów zajmujących się leczeniem osób kolorowych. Ona ci pomoże. Możesz zarobić dużo pieniędzy.” A ja na to: Okej, chyba mam jej błogosławieństwo.

Anshuman (głos w tle): Po tym Patrick rzucił pracę w Departamencie Stanu. Dla niego decyzja była jasna.

Anshuman: A więc teraz masz błogosławieństwo swoich rodziców, masz błogosławieństwo wszechświata.

Patryk: Tak. I nadal muszę odpowiedzieć na pytanie, OK, więc jak zamierzasz zrobić te rzeczy.

Anshuman: Tak. Więc nie mam pojęcia, jakie są następne kroki, ponieważ myślę: „Dobra pielęgnacja skóry, to dużo chemii”. Po prostu wyobrażam sobie te klimatyzowane, całkowicie białe laboratoria, w których wszyscy są w zasadzie w kombinezonach HAZMAT. Jak jedna osoba z pomysłem i wieloma błogosławieństwami może dojść do tego etapu?

Patrick: Więcej błogosławieństw.

Miałem sąsiada w moim budynku, w Chinach, który był jedynym innym czarnoskórym mieszkającym w tym budynku. Przechodzi pewnego dnia, jestem w recepcji i mówi: „Hej, czarny człowieku”. To ten facet z Chicago. Jest tam z żoną i po prostu świetnie się bawimy, poznajemy się, wychodzimy kilka razy i naprawdę się łączymy.

A potem pewnego dnia po prostu mówię: „Hej, próbuję uruchomić tę linię produktów do pielęgnacji skóry, nie wiem, co robić”. A on na to: „Och, to takie szalone, powinieneś porozmawiać z moją żoną. Moja żona jest dyrektorem laboratorium chemicznego w Guangzhou, może coś o tym wie.

Pewnego dnia, pewnego ranka w windzie, wpadam na nią w windzie i myślę, że po prostu daję jej propozycję, dosłownie. Dosłownie, boisko do windy. A ona: „Och, to szalone, nasza firma ma biuro w Bangkoku, które specjalizuje się w kosmetykach”.

Anshuman (głos w tle): I właśnie wtedy Partick zaczął kontaktować się z producentami...

Patrick: I jasno mówię, że to tylko ja. Jestem jedną osobą. Nie mam dużo pieniędzy. Chcę tylko zobaczyć, co mogę zrobić.

Anshuman: Jestem ciekaw, gdzie wpasowuje się finansowanie. Jak sfinansowałeś firmę?

Patrick: Sfinansowałem to z własnych oszczędności.

Anshuman: Co!

Patrick: Miałem naprawdę szczęście. Myślę, że to jest coś, czego… po prostu nie opowiadają tych historii. Myślę, że większość właścicieli firm… używa własnych środków, własnych oszczędności. Zaciągali więc pożyczkę lub rodzina i przyjaciele pomagali im finansować ich biznes.

Miałem szczęście, że dostałem stypendium chodzące do szkoły. Więc nie miałem naprawdę dużego zadłużenia studentów. Pracowałem przez szkołę podyplomową jako asystent nauczyciela, adiunkt. Kiedy jesteś dyplomatą, nie płacisz za mieszkanie, gdy jesteś za granicą. Miałem więc szczęście, że miałem okazję po prostu odłożyć trochę pieniędzy, wiedząc, że jeśli kiedykolwiek będę musiał je mieć jako fundusz na deszczowy dzień lub cokolwiek, będę w stanie to zrobić. I chociaż niekoniecznie był to deszczowy dzień, miałem wrażenie, że nie będę w stanie wyjść i zebrać trochę pieniędzy. Nawet nie wiedziałem, jak to zrobić. Nie wiedziałem, jak wyjść i poprosić o pieniądze na biznes.

Anshuman: Czekaj, trzymaj się. Więc mówisz mi, że nie zebrałeś żadnych zewnętrznych inwestycji? Na przykład, nie rzucałeś się do VC lub w ogóle do niczego? Co tu się stało?

Patryk: Nie. Nie. Zebrałem zero dolarów.

Anshuman: Czekaj. Czemu? W jaki sposób?

Patrick: Ale tak naprawdę nie przyszło mi do głowy, że dobrze byłoby pójść i spróbować zebrać trochę pieniędzy. Poza tym mam poczucie, że świat VC nie odzwierciedla mojej społeczności, społeczności, której chcę służyć. Nie patrzy na takie okazje i nie myśli: „Wow, rzućmy na to pieniędzmi”.

Anshuman: Czy myślisz, że jest coś jeszcze? Jak myślisz, skąd wzięła się ta intuicja, która sprawiła, że ​​powiedziałeś: „Tak, nie wiem, czy to jest tego warte”.

Patrick: Szczerze mówiąc, myślę, że odczucia dotyczące VC i sponsorów częściowo wynikały z tego, co widziałem, ale były też miejscem strachu. Miejsce strachu przed koniecznością pójścia, ustawienia się i spróbowania dopasowania tej rzeczy do modelu, który chcieli zobaczyć, dopasowania do kultury, dopasowania tego, czego od niej chcieli.

W rzeczywistości większość firm prawdopodobnie musisz najpierw je udowodnić, zanim wyjdziesz i zdobędziesz pieniądze. A nawet jeśli jest to pomysł, który wydaje się niszowy lub inny. Pomyślałem sobie w stylu: „Słuchaj, teraz musisz tylko udowodnić, że potrafisz to zrobić. Udowodnij, że naprawdę możesz to zrobić”.

Anshuman (głos w tle): I zrobił. Cejlon wstał i zaczął biegać. Żeglarstwo było całkiem gładkie...

Ale kilka miesięcy temu Patrick spotkał się z niepowodzeniem. Jego partner biznesowy, przyjaciel, którego poznał w Morehouse… postanowił opuścić firmę.

Patrick: Początkowo było to bolesne. Myślę, że podwójna utrata partnera w biznesie, jak i przyjaciela, to coś, co było niezwykle bolesne. Będąc teraz po drugiej stronie, myślę, że to było coś, co musiało się wydarzyć.

Myślę, że wszyscy jesteśmy zainteresowani różnymi pomysłami i różnymi wizjami tego, jak chcemy budować naszą karierę w naszym życiu. I wiesz, to była bardzo trudna rozmowa, która miała miejsce przez kilka miesięcy. Ale ostatecznie doszliśmy do punktu, w którym powiedzieliśmy, wiesz, to po prostu nie działa. To po prostu nie działa.

Muszę uszanować fakt, że na pewnym poziomie ta raczkująca firma ciągnie cię w dół.

Anshuman (głos w tle): Ale dzisiejszy Cejlon nabiera rozpędu. Ich produkty trafiły w strunę.

Zastanawiam się, czy masz jakieś, nie wiem, opinie klientów lub recenzje, którymi mógłbyś się z nami podzielić.

Patrick: Całkowicie, całkowicie. „Chcę tylko poinformować, że jestem niezwykle zadowolonym klientem tego produktu. Od pierwszego razu, kiedy go spróbowałem, widziałem realne rezultaty. Od około czterech lat cierpię na wstydliwe guzki po brzytwie i przebarwienia na mojej skórze, średniej/ciemnej karnacji. Odkąd spróbowałem Cejlonu, odzyskałem moją skórę tak czystą i gładką, jak przez lata. Dziękuję i cieszę się, że mogę dalej rozpowszechniać informacje i wspierać. Najwyższy czas, aby ktoś wyszedł z produktem dla naszego typu skóry, który działa. Dziękuję bardzo. PS, proszę nigdy nie sprzedawać firmy. Potrzebujemy tego."

Anshuman: O rany, to takie słodkie. Jak się wtedy czułeś?

Patrick: Wiesz, to wypełnia twoje serce. Wypełnia twoje serce. Nie ma chwili, w której kiedykolwiek pomyślałbym o odejściu. Ani jednej sekundy, która sama w sobie jest znakiem. Ale kiedy ludzie mówią o tym, jak bardzo poprawiło to ich skórę, myślę, że to tylko jedna z tych rzeczy, w których w głębi duszy wiesz, że jesteś na właściwej ścieżce. I to zmienia sposób, w jaki sam myślę o porażce, prawda? Myślę, że dla wielu firm, które produkują produkty konsumenckie, twoim pomysłem jest to, że jeśli to nie wypali, jeśli nie wystartujemy, jeśli nie zdobędziemy funduszy, jeśli nie staniemy się następna marka o wartości miliarda dolarów, ponieśliśmy porażkę. A rzeczywistość jest taka, że ​​dla nas służymy społeczności, która nigdy wcześniej nie miała dla nich takich produktów. A więc jeśli firma nie może funkcjonować, nie może zbierać pieniędzy, co mam zrobić?

Mogę znaleźć pracę. Ale nadal możesz robić te produkty. Możesz nadal sprzedawać te produkty, ponieważ ostatecznie nie chodzi o rozwój największej, najwspanialszej firmy, jaką możesz. Chodzi o służenie swojej społeczności. I to naprawdę zmieniło moje spojrzenie na porażkę, ponieważ kiedyś myślałem, że porażka to coś, o czym można po prostu powiedzieć: OK, odłożymy to i gotowe.

Ale kiedy otrzymujesz takie wiadomości, zdajesz sobie sprawę, że już to zrobiłeś. Nie możesz zawieść.

Posłuchaj więcej odcinków Vanguard autorstwa Shopify Studios , cotygodniowego podcastu, który bada ludzkie historie o przedsiębiorczości z nieoczekiwanych zakątków naszej obecnej chwili.